Testpagina tijdlijnen

Bep van den Born

Bep van den Born (1931) woont met haar vader, moeder en twee zusjes en een broertje aan de Van Oldenbarneveltlaan 28. Haar vader is predikant van de Gereformeerde Kerken (vrij gemaakt). Ze begint met haar dagboek op 17 september 1944, als de Geallieerden beginnen met Operatie Market Garden bij Arnhem.

Witte Jan (W.J.) Vaatstra

Witte Jan (W.J.) Vaatstra (1881) woont op de Arnhemseweg nummer 72 met zijn vrouw die hij Moe noemt. Hij is directeur van het secretariaat van Ons Belang, de vereniging van onderofficieren van het Nederlandse leger. Hij begint op 22 augustus 1939 met zijn dagboek: ‘ ik [zal] trachten dagelijks notities te maken van wat op mij in deze oorlog de meeste indruk maakte’. Hij houdt dat 46 ‘cahiers’ (schriften) vol en eindigt in november 1949 ‘Met de wens voor een gelukkig, vredig leven voor mijn toekomstige lezers wordt dit dagboek thans besloten.’

Nel Vonk

Nel Vonk (1926) woont samen met haar oudere zus Bep boven de banketbakkerij van haar vader in de Langestraat 87. Haar vader is fel anti-Duits: hij biedt onderdak aan onderduikers en helpt het verzet. In 1944 wordt er een geheime telefooncentrale aangelegd op zolder, zodat verschillende verzetsgroepen contact met elkaar kunnen houden. Nel Vonk vertelt er later over.

Geurt Snabel

Geurt Snabel (1929) woont met zijn ouders en zijn drie jaar oudere zus aan de Leusderweg 161, boven het meubelmagazijn van de familie. In 2015 vertelt Geurt over zijn belevenissen als kind in de oorlog.

Jules Frank

Jules Frank (1886) woont met zijn vrouw Flora aan de Johannes van Dieststraat 13 en werkt in een Joodse slagerij. Hij is actief binnen de Joodse gemeenschap en bestuurslid van de Oranjevereniging. In zijn dagboek beschrijft hij het wel en wee van de Amersfoortse Joden vanaf 16 augustus 1942, wanneer een aantal van hen wordt gedeporteerd. Hij sluit het af op 14 april 1943, als hij Amersfoort moet verlaten.

Greetje Bouma

Greetje Bouma (1930) woont met haar ouders en één jaar jongere zus Tinie in de Reigerstraat 26. Op 7 oktober 1944 begint de 14-jarige Greetje met haar dagboek; zij houdt het vol tot in juni 1945.

Honoré (H.O.B.) Blijdenstijn

Honoré (H.O.B.) Blijdenstijn (1883) woont aan de Utrechtseweg nummer 99, met zijn vrouw Roos en hond Kootje. Hij is rector van de Rijkskweekschool aan de Herenstraat in de binnenstad. Zijn dagboek begint hij op 10 mei 1940, de dag van de Duitse inval in Nederland en eindigt precies vijf jaar later, op 10 mei 1945 met de woorden ‘En nu zet ik onherroepelijk een streep onder dit dagboek. Ik heb 5 jaar lang de waarheid gezocht met ijver en zo objectief mogelijk ingesteld.’

2 augustus 1945

In Amersfoort zijn thans 12.000 Canadezen.

W.J. Vaatstra (64 jaar)

 

Foto: Borden op de Varkensmarkt wijzen naar Canadese legeronderdelen, onderkomens en clubs, ca juli 1945 (foto Leo Breijer / Archief Eemland).

Plattegrond van Amersfoort voor Canadese militairen, 1945.

12 mei 1945

Ik begon m’n dag met om 7.45 uur in de rij te gaan staan voor een uitdeling van een Geallieerde zending: corned beaf, brood, biscuits en chocolade. Ik stond tot 12 uur en was bekaf toen ik thuis kwam.

Anneke van der Lely (15 jaar)

 

Foto: Op 12 mei 1945 staan op de Leusderweg mensen in de rij bij een voedseluitdeling. (Fortgens / Archief Eemland)

10 mei 1945

Toen zijn we door de Breestraat naar de Markthal gegaan en daar was het zo druk. Daar zaten NSB’ers in en sommige kregen een kale kop. Ze werden binnen verhoord, en toen buiten door langs de mensen heen, naar het andere gebouw gebracht. Als er een naar buiten kwam, een gejoel en geschreeuw. De mensen die ze naar het andere gebouw brachten, gaven ze, voordat ze de deur ingingen een schop.

Greetje Bouma (15 jaar)

 

Foto:  Op 14 mei 1945 wordt een NSB’er naar de Markthal aan de Breestraat gebracht, begeleid door een lid van de Binnenlandse Strijdkrachten. (Fortgens / Archief Eemland)

8 mei 1945

’s Middag trekt er een onafgebroken stroom auto’s, vrachtauto’s en tanks langs ons heen; alles passeert ons huis, ook wat voor Utrecht en Amsterdam bestemd is.  Kinderen, jongens en meisjes beklimmen de tanks en laten zich einden meenemen. De Engelsen en Canadezen blijven geduldig en beminnelijk; zij laten zich toejuichen, kushanden en bloemen toewerpen en wenken vrolijk het V – teken terug.
H.Blijdenstijn (62 jaar)
 

Foto: Geallieerde voertuigen in de Langestraat, 8 mei 1945. (Foto Fortgens / Archief Eemland)

7 mei 1945

‘Honderden kaalgeknipte koppen, gezichten met diepe, harde lijnen. Dat waren de kerels waarin de Duitschers niets hadden kunnen breken.’

Dat schrijft oorlogscorrespondent Tom van Beers, die samen met fotograaf Willem van de Poll op 7 mei 1945 Kamp Amersfoort binnenrijdt. Zij rijden mee met een kleine colonne voertuigen van een Britse verkenningseenheid van de 49th West Riding Infantry Division (Polar Bear), onderdeel van de 1st Canadian Army.
 
Foto: Gevangenen in Kamp Amersfoort verdringen zich om de eerste Britse pantserwagen. (Willem van de Poll – Anefo / Archief Eemland)

7 mei 1945

De Canadezen zouden in de stad zijn. We hoorden gauw, dat ’t eenvoudig een groep telefoontechnici van ’t geallieerde leger was, die vooruit gezonden was om de telefoon in orde te maken. Ik ben er wezen kijken. Een vreemd gezicht. Gebouw der Centrale werd als steeds model bewaakt door de Duitsers terwijl boven de Canadezen aan t werk waren.

H. Blijdenstijn (62 jaar)

Foto: Canadese motorfietsen rijden over de Utrechtsestraat, terwijl bewapende Duitse militairen toekijken (Archief Eemland)

5 mei 1945

De Duitse troepen in Nederland hebben gecapituleerd.

We hoorden nog telkens schieten, in de stad en zo. Er kwamen er een paar uit de stad en die zeiden, dat de moffen en de ondergrondse aan het vechten ware. De ondergrondse heeft het verloren, er zijn nog enkele slachtoffers gevallen ook.

Greetje Bouma (15 jaar)
 
Foto 1: Elfriede Ingenkamp (17 jaar) (Yad Washem) gedood door verdwaalde Duitse kogels.
Foto 2: Frans van Opijnen (13 jaar) (familiebezit / Wichard Maassen) gedood door verdwaalde Duitse kogels.

25 april 1945

11.30 uur – De toren is enige malen en op verschillende plaatsen getroffen [door Canadees vuur]; o.a. is er, gezien vanaf de Utrechtsche weg en in de Lange Bergstraat, een flinke hap uit de linkerhoek even boven de klok.

12.00 uur – Opnieuw is de toren beschoten en – zoals uit de rookwolkjes viel op te maken – ook geraakt.

H. Blijdenstijn (62 jaar)

Foto 1: De Onze-Lievevrouwetoren wordt door Canadezen beschoten: er zou een Duitse uitkijkpost op staan (Archief Eemland)

19 april 1945

Ik dank God dat aan de door u geleden ellende een einde komt.

Loes van Overeem (38 jaar)

 

Met het einde van de oorlog in zicht, dragen de Duitsers op 19 april 1945 Kamp Amersfoort over aan Loes van Overeem van het Rode Kruis. Als nieuwe kampcommandante spreekt Van Overeem de ruim 500 overgebleven gevangenen toe.

 

Foto: Loes van Overeem spreekt de gevangenen toe (fotograaf onbekend / particuliere collectie familie Kraaij en Nationaal Monument Kamp Amersfoort)

15 april 1945

Het menu der Centrale keuken is de laatste week afwisselend: ½ L erwtensoep, pap, bonensoep, erwtensoep, pap, bonensoep enz.

W.J. Vaatstra (64 jaar)

 

Tekening: Wateruitdeling, 1944-1945. Tekenaar Willem Jan van Dam (1895-1964) woonde in de Groen van Prinsterlaan in Amersfoort.

20 maart 1945

Toen zei juffr. Brouwer dat er 10 jongens uit het kamp waren doodgeschoten op de Appelweg, bij het kerkje. Ze liggen er nog. Ik mag er niet heen, wat ik trouwens ook niet zou willen want dat blijft je je hele leven bij.

Bep van den Born (14 jaar)

 

Foto 1: Bloemen en houten kruizen op de plek aan de Appelweg waar op 20 maart 1945 tien willekeurige gevangenen uit Kamp Amersfoort werden gefusilleerd, na 5 mei 1945. (Foto Fortgens / Archief Eemland)

17 februari 1945

Naar verluidt, zal van een scheepszending levensmiddelen van het Zweedse Rode Kruis, aan de inwoners van o.a. Amersfoort, worden verstrekt: een wittebrood, margarine en voor de kinderen bovendien grutterswaren.

W.J. Vaatstra (64 jaar)

8 januari 1945

Ondanks de met een dikke laag slijksneeuw bedekte wegen en een stijf grijze lucht, waaruit steeds door natte sneeuw valt, zijn er nog honderden, vermoedelijk wel duizenden, vrouwen en meisjes op stap om levensmiddelen. De gehele dag door, van ’s morgens heel vroeg, tot bijna 20 uur ’s avonds (aanvang spertijd) zien wij ze hier passeren, Zwoegende met fietsen en karren, of kleumende op open vrachtauto’s. ’t Is werkelijk een zielig gezicht; … een mengeling van proletariërs en welgestelden, uit Holland en Utrecht, ook Amersfoort.

W.J. Vaatstra (64 jaar)

 

Tekening: Tekenaar Willem Jan van Dam (1895-1964) heeft de hongerige mensen door Amersfoort zien trekken, richting Oost- en Noord-Nederland, achter de IJssel. (Museum Flehite)

25 december 1944

Het eten wordt steeds schaarser.

W.J. Vaatstra (63 jaar)

december 1944

Op de zolder van bakkerij Vonk aan de Langestraat heeft het verzet een illegale telefooncentrale aangelegd.

Overdag waren we met z’n vieren die het deden, mijn zus en twee vriendinnen. We hadden nachtdienst om de beurt. Soms was er de hele dag contact. Dan moesten wij berichten [van het Amersfoortse verzet] doorbellen naar Amsterdam of Zwolle. Amsterdam had weer contact met Engeland.

Nel Vonk (18 jaar)

 

Foto 1: Nel Vonk met haar zus en vriendin aan de telefooncentrale, na mei 1945 (Archief Eemland)

Foto 2: Illegale telefooncentrale uit bakkerij Vonk (Museum Flehite).

26 oktober 1944

Vanmorgen is officieel bekend gemaakt dat in Amersfoort geen gas meer geleverd kan worden. Tevens is “aangeplakt”, dat zij die geen kookgelegenheid meer hebben …½ L warm eten per dag per persoon kunnen krijgen uit de Centrale keuken a ƒ1,05 per week. De uitdeelplaats is de Christelijke lagere school in de van Dieststraat hoek van Blankenheimstraat… We zullen ook wel aan de centrale keuken moeten geloven.

W.J. Vaatstra (63 jaar)

 

Tekening: Wateruitdeling, 1944-1945. Tekenaar Willem Jan van Dam (1895-1964) woonde in de Groen van Prinsterlaan in Amersfoort.

13 oktober 1944

Bommenwerpers!!! Opeens kwamen er weer vliegtuigen over. Een geweldig geloei. We renden een huis binnen en ik keek achterom en zag een regen van zwarte dingen. Opeens een klap en het regende kalk en allerlei ander spul. Ons hele hoofd zat vol. Ik dacht dat die bommen in het Soesterkwartier gevallen waren. Toen ik buiten kwam zag ik dat de bom nog geen tien meter van ons af gevallen was toen we nog in dat huis zaten. Ik was erg benieuwd hoe het thuis was. En daarom zijn we maar naar huis gegaan ondanks alle luchtalarm, want er waren nog veel meer bommen gevallen. Ik schatte zo’n vijftien. Thuis was het vreselijk. Mama was al druk aan het ruimen, zag ik. Toen ik in huis kwam begonnen ze nog eens te schieten ook. Ik vond een scherf, die zo heet was, dat ik hem bijna niet vast kon houden. Toen het luchtalarm veilig was gegeven liepen alle mensen door de straat. Ik hoorde dat in de Paulus Buyslaan een huis getroffen is. De familie zit in de kelder begraven.

Bep van den Born (13 jaar)

 

Foto 1: Soesterweg 366 en naburige woningen na het bombardement van 13 oktober 1944. (fotograaf onbekend / Archief Eemland)

Foto 2: Op een foto van de Engelse Luchtmacht RAF uit maart 1945 staan alle plekken aangegeven waar bommen zijn gevallen (RAF / Archief Eemland)

11 oktober 1944

Foto: Meer dan 1400 gevangenen lopen van Kamp Amersfoort naar het station. Vandaar gaan zij op transport naar kamp Neuengamme in Noord-Duitsland.

19 september 1944

Van de spoorwegstaking kan gezegd worden dat ze volkomen algemeen is. Alles ligt stil en de overwegen zijn onbewaakt.

W.J. Vaatstra (63 jaar)

 

…dat de spoorwegstaking de Wehrmachtsbewegingen ernstig belemmert, al wordt [door de Duitsgezinde kranten] ons steeds voorgehouden, dat niet de Duitsers, maar alleen onze voedselvoorziening door deze staking benadeeld wordt.

W.J. Vaatstra (63 jaar)

 

Foto: Penning ter herdenking van de algemene spoorwegstaking september 1944, uitgegeven aan de werknemers van de N.S., 1945. Penning is (particulier bezit)

11 mei 1943

Foto: Herdenkingsstenen op de Varkensmarkt voor Fietje van Tijn en haar familie.

Zie www.herdenkingsstenenamersfoort.nl

14 april 1943

Wij maken ons …in gereedheid om donderdag 15 april te vertrekken, voorlopig naar Amsterdam, en dan? Wij weten het niet. Wellicht verdreven naar een onbekend oord. Zullen wij nog terug komen. Wij weten het niet, zullen maar hopen van wel.

Jules Frank (57 jaar)

Amersfoort is nu ‘Jodenvrij’. Een maand later worden Jules Frank en zijn vrouw Flora bij aankomst in het vernietigingskamp Sobibor (Oost-Polen) direct vergast. 

Foto 1: Jules Frank, 1940 (Archief Eemland)
Foto 2: Theekopje, dat het buurmeisje van de Franks als herinnering kreeg bij hun vertrek (Museum Flehite)

23 december 1942

Nu is het gebruiken van surrogaten geen bijzonderheid meer; allen gebruiken we surrogaten van: koffie, thee, zeep, schoenzolen, honing, suiker, kaneel, peper, notemuskaat, manufacturen, jus, gebak, brood, suiker, chocolade, tafel- en andere kleden, vloermatten, pudding, touw enz.

W.J. Vaatstra (61 jaar)

 
Foto 1: Uit het dagboek van een Fries meisje (Fries Verzetsmuseum)
Foto 2 en 3: Koffie- en theesurrogaat, ter vervanging van echte koffie en thee (Museum Flehite)

3 mei 1942

Artikel 1: Een jood, die zich in het openbaar vertoont, moet een jodenster dragen.

(Bekendmaking … over de kenteekening van de Joden in Nederland, alle kranten)

 

Foto 1.: Fietje van Tijn (l) en haar vriendinnetjes Rodi Polak en Emy Neeter, mei 1942 (Museum Flehite).

16 januari 1942

Heden is de regeling van het Nederlandse muntwezen gewijzigd, waarmede nieuwe zinken kwartjes, dubbeltjes, halve stuivers en centen worden ingevoerd. De beeldenaar der Koningin vervalt.

W.J. Vaatstra (61 jaar)
 
(Museum Flehite)

30 september 1941

Van ooggetuigen hoorde ik dat hier 27 dezer ong. 200 Russen (anderen spreken van Slovaakse communisten) per trein zijn aangekomen en lopende overgebracht naar het concentratiekamp bij Oud-Leusden. De aanblik was verschrikkelijk. Heel donkere typen, gehuld in lompen, barrevoets, verwaarloosd, vuil, sommigen meer dood dan levend, de een steunende op de schouders, of hangende aan de rug van anderen, sleepten zij zich voort en smeekten om water. Toen iemand met een emmer water kwam aandragen, werd deze door een duitse geleider op de troep uitgeworpen, waarna ze met de geweerkolven in rug en lendenen werden gestoten om hun voorwaarts te doen gaan.

(W.J.Vaatstra, 60 jaar)
 
In Kamp Amersfoort werden de 101 Oezbeekse soldaten ernstiger mishandeld dan andere gevangenen.  24 stierven aan honger en mishandeling, de overige 77 werden op 9 april 1942 gefusilleerd. Na de oorlog zijn zij herbegraven op het Sovjet Ereveld in Leusden.

 

Foto 1: De enige foto van twee onbekende Sovjet-krijgsgevangenen (Nationaal Monument Kamp Amersfoort).

Foto 2: Kadera Xatam, getekend door mede-gevangene Gerrit de Wilde, 15 december 1942 (Museum Flehite)

17 september 1941

Hier thans aanwezige duitse soldaten zijn niet zo correct als voorheen.Verleden week is bijv. een jonge man,zonder enige aanleiding door een duitser neergeschoten; gisteren zijn 3 duitsers een huis binnengedrongen en hebbende alleen thuis zijnde vrouw schandelijk mishandeld. Vrouwen en meisjes durven na zonsondergang zich niet meer op straat te vertonen.

W.J. Vaatstra (60 jaar)

 

Foto’s: Duitse militairen gefotografeerd vanuit Leusderweg 170 (foto W.J.Kortes)

18 augustus 1941

Eerste groep van in totaal meer dan 30 duizend gevangenen arriveert in het Polizeiliches Durchgangslager Amersfoort, PDA of Kamp Amersfoort.

 

Foto: Wegwijzer naar Kamp Amersfoort, 1941-1945 (Nationaal Monument Kamp Amersfoort)

6 juni 1941

Dezen middag het nieuwe persoonsbewijs gehaald. Niemand zal thans en zolang er mensen bestaan, kunnen volhouden, dat hij HOB. Blijdenstijn is, behalve ik.
 
Foto: Voor- en achterzijde van een persoonsbewijs (Verzetsmuseum Amsterdam)

21 mei 1941

Op ‘verzoek’ van den NSB – provinciale Commissaris Müller hebben alle gemeenten in Utrecht bij de ingangen tot de gemeenten en kommen borden geplaatst met het opschrift: ‘Joden niet gewenst’. Alleen de stad Utrecht en Amersfoort hebben geweigerd er aan te voldoen.

(H.Blijdenstijn 58 jaar)

 

Foto: Op de gemeentegrens van Soest met Baarn, aan de Stadhouderslaan. (Fotograaf onbekend / Archief Eemland)

24 november 1940

Ik heb, voor de 2e maal in 3 weken, surveillance voor den Luchtbeschermingsdienst en moet van 7 – 9 toezien op de verduistering der woningen. Wij (een jonge timmerman en ik) moesten 3 maal waarschuwen. In de Van Campenstraat liet een open deurruitje vol licht doorstralen. In de gang kwam een man zonder vest in wit overhemd op mijn kloppen toelopen en zei, dat de zaak in orde was: hij was alleen maar even op de W.C. geweest.

H. Blijdenstijn (57 jaar)
 
Foto 1: Armband voor lid van de Luchtbeschermingsdienst (Museum Flehite)
Foto 2: Duits affiche als waarschuwing tegen Engelse bombardementen, 1940 (Museum Flehite)

28 juni 1940

Overigens krijgen we…geregeld door welke bons voor een bepaalde komende periode geldig zijn voor  het kopen van onder distributie gestelde artikelen.

W.J. Vaatstra (60 jaar)
 
Foto 1: Distributiestamkaarten en –bonnen (Museum Flehite)
Foto 2: Kookboekjes om met beperkt beschikbare levensmiddelen te kunnen koken, 1940-1942 (particulier bezit)

12 mei 1940

Wij hadden ons goed voorbereid op een evacuatie. Het rugzakje stond klaar en daarmee gingen we zondag om 20 uur in kolonne op stap. Op het station duurde het twee uur voor we vertrokken. We zagen de schijnwerpers van het afweergeschut in de lucht. In de trein hadden we een zitplaats derde klas. De trein stopte een tijdje in Amsterdam. Vanaf Alkmaar gingen we in bussen naar de tijdelijke adressen. We gingen mee met een weduwe, die in Moerbeek in een ruim huis woonde. Ik heb daar geslapen in de bedstee. De paar dagen in Noord- Holland waren een soort vakantie. Het was leuk ik zag allemaal dingen die ik niet kende in Amersfoort: bezigheid op boerenbedrijven; koeien die werden gemolken, de weilanden.

Geurt Snabel (11 jaar)

 

Foto: Amersfoortse evacuées in Bergen aan Zee staan op het punt weer naar huis terug te gaan. (fotograaf onbekend / Archief Eemland)

 

12 mei 1940

De evacuatie vordert thans snel; treinen van geweldige lengte vertrekken snel na elkaar. De stad wordt angstwekkend stil. …….Hele wijken stonden in de rij met pak en zak te wachten op vrachtwagens naar ’t station voor de bagage. De buurman als een poldergast met een dubbele tijkzak over den schouder, practischer dan velen, die met disparate koffers en dozen sjouwden. Huisdieren mochten niet mee.

H. Blijdenstijn (57 jaar)
 
Foto 1 en 2: Algemene aanwijzingen voor een evacuatie, al in november 1939 verspreid (Museum Flehite)
Foto 3: Bord en armbanden voor een leider van een evacuatiegroep (Museum Flehite)

11 mei 1940

’s Namiddags ga ik kijken naar den Liendertschenweg, waar huizen en boerderijen in brand staan, een vernielingswerk door het Nederlandse leger dat reeds dagen duurt en de bedoeling heeft het voorterrein vrij te maken. ’t Is een luguber gezicht; de gevels der aardige nieuwe huisjes staan er nog als trieste coulissen; het puin rookt nog; in de verte branden de boerderijen. Wat mij zeer doet ontstellen is, dat er, behalve in ’t kanaal en in de sloten, geen water in den helen omtrek te bekennen is *… ’t water staat ver onder ’t maaiveld in de richting Schothorst, Hooglandseweg, Coelhorst, waar ik overal reed staat alles droog: gras met bloemen.

(H. Blijdenstijn 57 jaar)

* De inundatiekommen van de Grebbelinie zouden vol water moeten staan. Voor de vijand is er dan geen doorkomen aan.

 

Foto: De puinhopen van Liendertseweg 49, na afbraak door het Nederlandse leger. Op de achtergrond de Liniedijk, eind mei 1940 (fotograaf onbekend / Archief Eemland)

10 mei 1940

’s Morgens tussen 4 u en 4 ½ uur wekt mijn vrouw mij. Afweergeschut en mitrailleurs in alle delen van Amersfoort in volle actie. Door ’t raam van onze slaapkamer zien wij 10 vliegtuigen tegelijk in de lucht.

H. Blijdenstijn (57 jaar)

 

Foto: krant 10 mei 1940 (Archief Eemland)

25 november 1939

Van middag ben ik per fiets door het inundatieterrein [van de Grebbelinie] geweest. Het is een troosteloos gezicht, die uitgestrekte watervlakte met afgekapte bomen (ook vruchtbomen enz). De weg van Achterveld naar Hamersveld kon ik nog juist passeren, …

W.J. Vaatstra (58 jaar)

 

Foto: Mobilisatie-oefening van het Korps Politietroepen in het inundatiegebied, 1940 (fotograaf onbekend / Archief Eemland)

29 augustus 1939

De Algemene mobilisatie van het Nederlandse leger wordt afgekondigd. Dit geschiedt vlug en ordelijk. Het volk blijft kalm. De Mogendheden zijn nog steeds aan het onderhandelen, doch de hoop dat de vrede bewaard zal blijven vermindert. ‘k Heb een tijdje aan het station het aankomen der duizenden soldaten gadegeslagen. Alles ging geregeld, soldaten waren behoorlijk gekleed. ‘t Was of ze opkwamen voor herhalingsoefeningen. Invloed hierop had mogelijk wel, dat men eigenlijk nog niet geloofde aan een oorlog. Paarden en auto’s worden gevorderd.

W.J. Vaatstra (58 jaar)

 

Foto 1: Amersfoortse Courant –  Nederland mobiliseert
Foto 2: Ingang van Station Amersfoort op de eerste dag van de mobilisatie, 28 augustus 1939 (Wim Plasmeijer / Archief Eemland)